1e werkdag, kouwe douche en OOA dagen

1e werkdag.
Op dinsdag 29 mei ben ik ingewerkt als manager in het hostel. Mijn eerste werkdag alleen was de vrijdag erop. Deze shift was best uitdagend te noemen. Het leek wel of alles tegelijk kwam dat weekend als test voor mijn zenuwstelsel. Het toetsenbord van de receptie computer weigerde dienst, terwijl het zwart zag van de mensen bij de balie die geholpen moesten worden of snel wilden uitchecken. Mijn account werkte nog niet, ik aan de telefoon met computeam voor het niet werkende toetsenbord, half hangend over de receptioniste heen, die mensen aan het inchecken was via een laptop. Een kluis ging niet meer open, in het cafe werd een nieuwe vrijwilliger ingewerkt, met een bomvol hostel en iedereen die natuurlijk juist op die dag op dezelfde tijd ontbijten gaat. En dan van die tussendoor dingetjes waar je over na moet denken omdat je nog niet alles weet. Ik heb al best veel geleerd tijdens deze dag moet ik zeggen :)
Koude douche
Dat weekend hadden we geen warm water in huis en niemand kon het echt oplossen op dat moment. Goed, waardeer je ook weer eens dat het warme water er altijd maar gewoon uitkomt in een handomdraai. Maar met 30 jongeren in huis en dan ook een slecht werkende internetverbinding naast de koude douches?! Dat is teveel. Maar goed, ik ben niet technisch dus heb het maar zo gelaten. Het was een beetje 'primitief' leven deze dagen. En dinsdag kwam Hans, de nieuwe huiscoordinator die er twee dagen in de week is. Hij heeft het met behulp van, weer opgelost.

OOA dagen.
Dit staat voor Out Of Amsterdam, dus even helemaal weg. Ik heb dit 'ingesteld' sinds ik ook in het hostel ben begonnen met werken. Mijn hele leven draait nu namelijk zo' n beetje om de Shelter, dus ik moet er af en toe letterlijk afstand van nemen. Ik houd van de mensen hier en het werk, maar 24 uur elkaar zien en met elkaar werken is wel intensief soms. Ik ben donderdag 1 mei naar Haarlem gefietst en heb een keer een andere route genomen. Over een prachtig dijkje, langs weilanden, en uiteindelij belande ik in het idylische spaarnwoude, 3 huizen en een kerk, en zelfs een restaurant! Het was er prachtig en zo stil! Ik heb ontzettend genoten en merkte dat ik door echt helemaal uit Amsterdam en lekker te fietsen ik helemaal tot rust kom. Gisteren ben ik in de geschiedenis gedoken door een bezoek aan het Muiderslot in Muiden. Ook een prachtige fietstocht en een mooie plek!
Dinsdag ga ik naar Utrecht fietsen. Het lijkt erop dat ik trekjes mee heb gekregen van pa en ma Rietveld haha!

Zo af en toe werk ik voor het Leger des Heils, maar niet zo vaak meer omdat het gewoon teveel zou zijn. Niet zozeer in uren, maar met de taken die ik nu heb is het gewoon genoeg. Ik moet zeggen dat het eigenlijk best goed gaat samen. Het verbaasd me zelfs een beetje. IK had verwacht dat het lastiger zou zijn. Maar ik geniet van het werk en ik denk dat ik hogere verwachtigen van mezelf heb dan dat de anderen dat van mij hebben Herkenbaar misschien :)

Boksmaatjes
Afgelopen zaterdag ben ik met Theo, de buurman van 87, naar Johan Frinsel, ook 87, geweest voor een bezoekje. Deze twee kennen elkaar vanuit hun jeugd toen ze nog samen hebben gebokst. Als je Theo ziet kan je je dat voorstellen, maar Frinsel is zo anders qua karakter. Ze haalden allebei oude herinneringen op van bekende figuren uit de Jordaan en het was erg leuk om te zien hoe ze daarvan genoten. (ze foto)

Herdenking 4 mei
Op 4 mei was ik op de dam voor de herdenking. Indrukwekkend om mee te maken dat een hele massa, internationaal, 2 minuten stil kan zijn. Was mooi om mee te maken.

Vluchteling aan de deur.
Afgelopen donderdag rond middernacht kwam er een nieuwe vrijwilliger aan. Toen ik de deur opende stond er een afrikaanse man naast haar. Ik dacht eerst dat die haar had gebracht, maar hij was haar waarschijnlijk gevolgd omdat ze een koffer bij zich had. Hij vroeg of hij hier kon slapen. Ik uitleggen dat dit geen hostel was etc. Hij kwam van TerApel, asielzoekerscentrum, en moest een week wachten tot hij uitslag krijgt van zijn status. Hij nam genoegen met een slaapplek op de grond zei hij. Het regende, hij zag er mager en vermoeid uit en had al een behoorlijk eind gelopen. Hij was afgewezen bij het Leger des Heils en kon nergens anders heen. Amsterdam helpt alleen dak- en thuislozen die verbonden zijn aan de stad. Ik weet het. Het kan zomaar zijn dat het een verhaal is dat hij wel zegt maar niet waar is. Maar toen ik een tijdje in gesprek met hem was en hem uitlegde dat ik hem geen slaapplek kon bieden, voelde ik me zo naar over deze situatie. Ik kon weer terug naar mijn warme bedje en hij zou maar in een park moeten slapen in de regen omdat er nergens plaats is door allerlei systemen die wij hebben bedacht en waardoor dit soort mensen aan hun lot zijn overgelaten. Vluchtelingen. Ik moest denken aan Jezus die zegt, wat je hebt gedaan aan de minste van mijn broeders, heb je voor mij gedaan. Vanuit zijn cultuur zou het hoogstwaarschijnlijk onbeschoft en onvoorstelbaar zijn geweest om een vreemdelijk geen slaapplaats te bieden. Maar uiteraard besefte ik me ook dat ik hem niet zomaar in ons huis zou kunnen laten slapen, terwijl ik de verantwoordelijkheid heb voor nog zo' n 28 andere mensen. Ik dacht aan het hostel. Ik wist dat er nog een bed beschikbaar was en die zouden we toch niet meer verkocht krijgen. Maar hij had geen geld. We zijn een hostel, geen opvang voor dak- en thuislozen. Maar ik wist dat we soms een uitzondering maken om iemand op krediet te laten slapen en die dan de kans geven om binnen een bepaald termijn terug te laten betalen. Maar ik wist dat hij het niet zou kunnen, dus eigenlijk niet oke. Ik heb overlegd met de nachtman. Deze reageerde, tsja, jij bent nu de manager dus jij mag beslissen. Pff, ik vond het nogal lastig moet ik zeggen. Maar heb toch besloten het zo te laten doen. Ik wist wel dat het tegen ons beleid in zou gaan, maar kon voor mijn gevoel niet anders. Even lak aan al die systemen en regels. Ik heb er slecht van geslapen, maar liever dat doordat ik tegen de regels in iemand een slaapplaats heb kunnen bieden, dan wakker liggen van het feit dat iemand in de regen buiten slaapt, terwijl het anders kon en ik daar invloed op had.

Ik bid voor jullie. Tot snel!
Liefs,
Marieke